Να φύγετε. Να πάτε αλλού...

Η φωτογραφία προέρχεται από μια δραστηριότητα υποδοχής ξένων εκπαιδευτικών στο πλαίσιο ενός διακρατικού project για το παιχνίδι στην εκπαίδευση στο ΚΠΕ Φιλίππων.

Σωματείο Ηθοποιών κάνατε τα ΚΠΕ που λέει και κάποιος! Δεν είναι κατάσταση αυτή...

Η ουσία είναι ότι η μάθηση συντελείται πιο αποτελεσματικά όταν συμμετέχουν όλες οι αισθήσεις και όταν οι εκπαιδευόμενοι συμμετέχουν ενεργά. Μια θεατρική δραστηριότητα εκπληρώνει αυτές τις δύο προυποθέσεις ενός αποτελεσματικού μαθησιακού επεισοδίου.

Θα την...ξεπετάξουμε κι αυτήν τη χρονιά!

Τα νέα από την πρώτη μέρα στο σχολείο:

-Μπαμπά στον αγιασμό καθόμασταν πολλή ώρα και ακούγαμε ένα σωρό άτομα. Μίλησαν καθηγητές και κάποιοι επίσημοι. Δεν ακούσαμε τίποτε.

-Είχε πρόβλημα το μεγάφωνο;

-Οχι δεν καταλαβαίναμε και βαριόμασταν. Μας είχαν όρθιους και κοιταζόμασταν μεταξύ μας.

Η καλή μέρα από τον αγιασμό φαίνεται. Αμα κάνουμε αυτό που κάνουμε κάθε χρόνο, χωρίς εκπλήξεις, χωρίς να ξεφύγουμε από εγκυκλίους και παραδόσεις (γραπτές, προφορικές, κοινοποιημένες, εθνικές, τοπικές, εκπαιδευτικές, διοικητικές) τότε πότε θα έρθει το καλοκαίρι ούτε που θα το καταλάβουμε. Η συνταγή είναι κλασική. Τουτέστιν Αγιασμός-βιβλία-κανόνες για μαθητές-μοιραριά για καθηγητές-πρώτες απουσίες-παρέλαση 28ης-εκδρομή-διαγωνίσματα-βαθμοί-παρέλαση 25ης-βαθμοί-εκδρομή-αποβολή μαθητή-βαρεμάρα καθηγητών-εξετάσεις-ουφ τέλος καλό όλα κακά.

Ευτυχώς στα ΚΠΕ δεν έχουμε αγιασμούς. Κατά έναν παράξενο τρόπο οι εκπαιδευτικοί και οι μαθητές που μας επισκέπτονται, φωτίζονται χωρίς τη διαμεσολάβηση των επι της γης εκπροσώπων του αγίου πνεύματος. Το κυριότερο δε και το πιο αποκαλυπτικό είναι όλα βαίνουν καλώς χωρίς τη δημόσια ανάγνωση των γραπτών αξιωματούχων της περιοχής ή της πρωτευούσης.

Οι καλοί, οι κακοί (μαθητές) και οι άσχετοι (εκπαιδευτικοί)

Kάτι που αφορά τη μεγάλη πλειονότητα των παιδιών: ο πόνος που προκαλεί το να μην καταλαβαίνεις. Δημιουργεί αισθήματα αποξένωσης και οδύνης, ματαίωσης και φόβου, οργής και παράλυσης. Αισθήματα που συνυπάρχουν στον κακό μαθητή. Οι δάσκαλοι του δίνουν το στίγμα του τεμπέλη, του βλάκα, του απρόθυμου και οι γονείς βλέπουν σ΄ αυτόν την αποτυχία των προσπαθειών τους. Κι όμως, αυτός ο «κακός» μαθητής είναι η απόδειξη ενός πλούτου και μιας ανθρωπολογικής περιπλοκότητας . Εξαιτίας της παγίδας των βαθμών και της διαγωγής, το σχολείο, με λίγες εξαιρέσεις, κάνει δυστυχείς τους μαθητές του. «Θα ήταν καλύτερα να προκαλεί την περιέργεια, χωρίς να μεταδίδει βεβαιότητες».

Το απόσπασμα προέρχεται από ένα αρθράκι που είχα κόψει πέρυσι από «ΤΑ ΝΕΑ». Τώρα που αρχίζουν τα σχολεία τους αγιασμούς και τα ΚΠΕ τη συζήτηση για τα νέα τους προγράμματα, ίσως θα ήταν καλό να έχουμε όλοι οι εκπαιδευτικοί στο μυαλό μας αυτή τη φυλή των «κακών μαθητών» που αγαπάμε να μισούμε. Η φαντασίωση όλων μας είναι τάξεις όπως αυτή στο κινηματογραφικό «το κύμα», υποταγμένες, ομοιόμορφες, αθόρυβες, διασυνδεμένες εγκεφαλικά με τις διαθέσεις μας.